Şükrü Özyıldız’la birinci söyleşilerinden birini yapmıştık. Üzerinden yıllar geçti, o artık bir star. Şu sıralar mesleğini “Gerçekten beni heyecanlandıracak işleri yapacağım noktasında duruyorum ve yaptığım bütün işlerden açıkçası gurur duyuyorum” diye anlatıyor. Çekimlere orta verdiği bir müsaade gününde buluşuyoruz. Her zamanki üzere çok fit ve o her ne kadar kabul etmese de çok güzel… Etrafına adeta ışık saçıyor. Başlıyoruz muhabbete…
Seninle tekli söyleşimizin üzerinden beş yıl geçmiş…
Beş yıl mı! Buraya güya dün gelmiş üzereyim (gülüyor).
Nasıl geçti bu beş sene?
Her şey o kadar süratli akıyor ve hayattaki deneyimlerimizi, bilgilerimizi o denli kullanabilir, bir şeye dönüştürebilir hale geliyoruz ki artık ben dünkü ben değilim. Hele bir hafta evvelki hiç değilim. O yüzden beş yıl evvelki halimi lakin hayal edebiliyorum. Fakat son beş yıl, bir evvelki beş yıl üzere sıkıntı ve çok dönüştürücü geçti.
Neler değişti?
Hayatta her şeyi anladığını zannediyorsun lakin her vakit bir ötesi var. Hiçbir şeyi ‘yüzde 100 bildim’ noktasında olamıyorsun, en büyük farkındalığım bu diyebilirim. Ayrıyeten biraz daha dinleyici pozisyonuna gelmeyi, gözlemci olmayı, daha az konuşmayı ve az paylaşmayı öğrendim. Bu da beni hayata karşı daha fazla bilgi emebilecek bir noktaya getirdi. Çok fazla kendim olanı dışarıya vermek, çok argümanlı konuşmak, “Aa, demek bu böyleymiş” üzere kesin kanılar artık hayatımda yok. Zira bir şeye sağdan bakıyorsan, onun bir de soldan, aşağıdan, üstten perspektifleri var. Hayat zannettiğimizin ötesinde bir şey.
Dağ ceylanı mı?
Her vakit çok fit ve formundasın. Bayanlar sana bayılıyor. Hakkında şöyle yorumlar var; ‘Yunan heykeli’, “erkek sözünün karşılığı”, “dağ ceylanı”… Sen bunları okuduğunda ya da duyduğunda ne hissediyorsun?
Dağ ceylanı mı (gülüyor)? Bunu okumamıştım. Natürel, hoşuma gidiyor.
Aldığın en enteresan iltifat neydi?
Şu an hatırlamıyorum lakin dağ ceylanı dehşet bir şey, kimin söylediğini merak ediyorum (gülüyor).
Bu kadar güzel olmak bir erkek için ne tabir eder?
Kendimi hakikaten o denli çok güzel bulmuyorum. Kendimi birileriyle de kıyaslamıyorum. Gün içinde çok aynaya bakan biri değilim, aynaya bakmayı da çok sevmiyorum. Görsel manada kendimle en az temas etmeye çalışıyorum. O yüzden biri güzel falan dediğinde tamam, memnun oluyorum lakin her şeyden öte; mahcubiyet desen değil, utanmak desen o da değil, tevazu da değil fakat biraz o skalada, ortada bir his hissediyorum. Ve tekrar teşekkür ediyorum.
Yakışıklı adamları canlandırdıkça daima bu tip karakterlerin önüne gelmesi üzere bir durumla karşılaşıyor musun?
Karşılaşıyorum ve bu hiç hoşuma gitmiyor. Bir noktada kırılacaktır. Sonunda bunu senaryosunu yazıp yapımcılığını yaptığım bir işte kırmak zorunda kalacağım. Zira fizikî olarak değişebileceğim, farklı yüzümü göstereceğim bir rol istiyorum. Birtakım sinemaları izlerken bunu ben oynasam, nasıl oynardım dediğim roller oluyor.
Mesela Brendan Fraser çok kilo alarak canlandırdığı karakterle Oscar kazandı. Sen kendini deforme eder misin?
Ederim, aslında ‘Balina’ sinemasında Brendan Fraser’ın canlandırdığı karakteri görünce “Keşke ben de bu türlü bir rol oynasam” demiştim.
‘İlk sahneye çıktığımda zangır zangır titriyordum’
Yıllar evvel birinci söyleşilerinden birini yapmıştık. Her şey yeni başlıyordu. Artık geriye bakınca ne hissediyorsun?
Çok gururlanıyorum, çok hoşuma gidiyor. Lakin alışılmış o zamanki konjonktürle şu zamanki birebir değil. Dal de bir pandemiden geçti. Yeni normlara herkes adapte olamadı.
O noktada nerede duruyorsun?
‘Gerçekten beni heyecanlandıracak işleri yapacağım’ noktasında duruyorum ve yaptığım bütün işlerden açıkçası gurur duyuyorum. ‘Aşk Taktikleri’ dünyada hoş patlama yaptı, Kerem’i severek oynadım. ‘Ruhun Duymaz’ da küçük muziplikleri, esprileriyle bana çok uygun geldi. Çok heyecanlanarak oynuyorum.
Biraz anlatsana?
Onur, şimdi bilinmiyor lakin yaralı bir çocuk. Kendini büsbütün işine adamış. Biraz ketum ve gizemli başlayıp hiç varsayım edemeyeceğiniz yerlere evrilecek bir seyahati var.
‘Alice’ müzikaliyle de üç dönem tiyatro sahnesindeydin…
İlk ‘Kim Korkar Hain Kurttan’ oyununda oynamıştım. Birinci sahneye çıktığımda zangır zangır titriyordum. ‘Alice’ müzikaliyse çok diğer bir şeydi. Hem bir performans hem bir gösteri.
‘Bir sene okudum, tüydüm’
Annen Rodoslu, baban Trabzonlu, sen İzmir’de doğuyorsun. İzmirlilik sana ne söz ediyor?
İzmir’de çocukluk süperdi. Artık gittiğimde çok üzülüyorum; göç almış, trafik, gökdelenler…
Hiperaktif bir çocukmuşsun?
Eskiden öyleydim, evet. Çok yaramazmışım. Doktor tanılıydı. Hatta ciddi bir ilaç kullanıyordum, sonra unuttular ilacımı vermeyi, yarıda kesildi.
O devir galiba müzik tutkun başlıyor…
Evet. Piyanoyla başladım sonra gitara geçtim. Akabinde davul, bir orta ney üfledim. Konutta davulum ve küçük bir stüdyom var. Evvelden kümeyle çalıyordum.
İTÜ’de gemi makine mühendisliği kısmına girmişsin… Hayatında müzik varken nereden çıktı?
Çok yanlış bir tercihti. Okula bir gittim, hayalimdekiyle alakası yok. Orası denizcilik fakültesi, apayrı bir dünya, askeri nizam falan… 1 sene okudum, tüydüm. Tekrar ÖSS’ye girdim. Ege İşletme ikinci öğretim kazandım. Sonra Müjdat Gezen Sanat Okulu’nda oyunculuk seyahatim başladı.
Buraya varacağını iddia eder miydin?
Etmezdim lakin hayal edebildiğin kadar gerçeksindir. Hayaller yavaş yavaş yol içinde gelişti.
‘İlk iletisi atamam’
Sen romantik güldürülerin prensi misin?
Yani bilmiyorum, o denli görülüyorsam teşekkür ederim, seviyorum o rolleri oynamayı.
Romantik güldürüyü sevme sebebin ne?
Çok eğlenceli, özel hayatımda da öyleyimdir. Mesela bizim meskene saklı kamera koy, tek başımayken saçma mimikler, espriler yapıyorum. Olağan 7/24’e bunu yayman mümkün değil fakat en azından bir kısmını alıp seyredilir bir hale getirme fikri eğlenceli geliyor.
Son devirde hiperaktif, fırlama, çapkın adamları canlandırdın. Ne kadar sensin o karakterler?
Senaryoda karakterin yapmak zorunda olduğu bir şey var, buna biz müdahale edemiyoruz. Onu yaparken uğradığı yolların büyük bir kısmı bana dair şeyler lakin, palavra söylemeyeceğim.
Aşkta taktiklere inanır mısın?
Aşkta taktiklerin yapıldığını görüyorum fakat bunlara inanmıyorum. Gerçeklerin açığa çıkmak üzere bir huyu vardır derler, bu türlü oyunların da bir mühlet sonra patlamak üzere bir huyu var üzere geliyor. O yüzden her vakit irtibatın temizini tercih ediyorum.
‘İlk karşı taraf bildiri yazmalı’ üzere stratejilerin olur mu aşkta?
Bu taktik demek değil. Mesela ben hakikaten birinci bildirisi atamam.
Aa, neden?
Karşı tarafı rahatsız etmekten çekinirim. Sonuçta tanımadığın biri, onun hayatının ne durumda olduğunu, sana karşı hislerinin ne olduğunu bilmiyorsun… Natürel bir istikrar var, eril atak yapar ancak ben karşı taraftan çok net davet almadan o tarafa geçmiyorum.
Son canlandırdığın karakter palavra bir aşk yaşıyor. Sen gerekirse yapabilir misin?
Hayır, palavradan aşk yaşamak üzere bir şey yapamam, yapsam bile sürdüremem.
Oyunculuk yeteneğini hiç aşkta kullandığın oldu mu?
Rica ederim şunu unutun: ‘Oyuncu gerçek hayatta da oynuyor.’ Ben hiçbir vakit bu türlü bir şey yapmadım. Lakin oyuncu olmayanların daha çok oynadığını özel hayatımda gördüm.
‘Tersim pistir’
Bir araç olsan akaryakıtın ne olurdu?
Motivasyonum coşku.
Deli dolu tarafların var mı?
Var, tersim pistir.
Takıntıların var mı?
Beden potansiyelini daha da üst noktalara taşımanın birtakım öğretileri peşindeyim. Tıpkı vakitte ayurveda master oldum. Kendi ritüelimi, kendi protokolümü oluşturuyorum.
En büyük travman…
Travmalar nizamlı olarak tazeleniyor. Natürel çocukluk travmalarına girersen, hepsi şifalandı mı bilmiyorum. Ben travmalarımı sağa sola atmıyor, yüzleşiyorum.
Kova burcusun. Özelliklerini taşır mısın?
Evet, yükselenim de Kova. İnsanlara söylediğimde çok gıcık oluyorlar. Dünyaya tekrardan gelsem yeniden Kova olmak isterim. Bir sefer her şeyi sorgularız, dramatize etmeyiz, tahlil odaklıyızdır. Tıpkı vakitte cümbüş ve özgürlük odaklıyız.
FOTOĞRAFLAR: Muhsin AKGÜN/MASTÜDYO