Bu galaksiler birbirine yaklaşarak yavaş bir kozmik dans içinde dönüyor. Nihayetinde tek bir dev galaksi haline gelip, merkezde bir üstün kütleli kara delik oluşturacaklar.
Bu birleşme, çarpışma üzere süratli bir patlamadan fazla, galaksilerin birbirine olan çekim gücüyle yavaş yavaş kaynaştıkları uzun bir süreç.
NGC 2207 ve IC 2163, yıllar evvel birbirlerine yakın bir geçiş yapmıştı. Artık tekrar çekim kuvvetleriyle birbirlerine yaklaşıyorlar.
Bu süreç, galaksilerdeki gaz bulutlarının sıkışıp yeni yıldızlar doğurmasına yol açıyor. Galaksilerin etkileşimiyle tetiklenen bu yıldız oluşumu, Hubble’ın ultraviyole ışık manzaralarında parlayan mavi renklerde besbelli halde görülebiliyor.
Yıldız doğumu yalnızca parıltıyı değil, birebir vakitte güçlü süpernovalarla yıldız vefatlarını de beraberinde getiriyor.
Bu patlamalar, etraftaki gazı sıkıştırarak yeni yıldızların doğumuna sebep oluyor ve bu döngü sonsuz bir doğum-ölüm döngüsüne dönüşüyor.
JWST’nin orta kızılötesi kamerası ise galaksilerdeki tozun dağılımını ince detaylarla, örümcek ağı üzere karmaşık biçimlerde gözler önüne seriyor.
Bu toz, galaksilerdeki yıldız oluşumunun bir öteki göstergesi olarak karşımıza çıkıyor.